அரிஷ்டநேமி

ஒரு சிறந்த கணத்தில்
நிலம் பெறப்பட்டது.
கட்டிடம் உருவானது
கணப் பொழுதுகளில்.
அனைத்து பொழுதுகளிலும்
உறவினர் கூட்டம்.
களித்த பொழுதுகளையும்
கவிதை பொழுதுகளையும்
சந்தித்தது அவ்வீடு.
கால மாற்றத்தில்
கரைந்தன காரை சுவர்கள்.
நீண்ட நெடும் பயணத்திற்கு பிறகு
வீட்டின் சுவாசம்
அண்டப் பெருவெளியில்.
காலத்தின் சாட்ஷியாக
கனவுகளையும் கவிதைகளையும்
சுமந்து அவ்வீடு.

நீண்ட நாட்களுக்குப் பின்
நண்பர்களுடன் சந்திப்பு நிகழ்ந்தது.
வாழ்க்கை குறித்த எண்ணங்கள்.
நல்ல உணவிற்காக வாழ்கிறேன்
என்றான் ஒருவன்.
போகங்களை அனுபவிற்பதற்காக வாழ்கிறேன்
என்றான் ஒருவன்.
பொருள் ஈட்ட வாழ்கிறேன்
என்றான் ஒருவன்.
கற்று தெளிவதற்காக வாழ்கிறேன்
என்றான் ஒருவன்.
இறப்பதற்காக வாழ்கிறேன்
என்றான் ஒருவன்.
பதில் பெற்ற பொழுதுகளில்
கொப்பு விட்ட குரங்காய் மனமும் நானும்.

எல்லா அடகுக் கடை
மனிதர்களிடமும், நகைகளிடமும்
படிந்து இருக்கிறது
எவராலும் அறியப் பட முடியாத
அரிதாரங்கள்.

எல்லா மரணங்களும்
நிச்ச குறிப்பொன்றை
எழுதிச் செல்கின்றன
அலைகளின் மீதான
இலைகளின் பயணங்களாய்.

மின்சாரம் தொலைந்து
விளக்குகள் அற்ற பொழுதுகளில்
விட்டத்தில் ஒட்டி இருக்கும்
நட்சத்திர குவியல் கண்டு
சொர்க்கம்  எனில் என்னவென்றாள்
என் மகள்.
பதிலுக்கான புன்னகையில்
எதிர்ப்பட்டது எப்பொழுதுமான குரல்
போங்கப்பா நீங்க எப்பவுமே இப்படித்தான்.

ஊற்றிச் சென்ற
அமில வார்த்தைகள்
உலராமல்.
உணவிற்கான வசைவில்
உறைந்து கிடக்கிறது
உள் நெஞ்சில்
நெருப்பின் கங்குகள்.
காலத்தினால் மருந்திடப்படா
காயங்கள் எங்கினும் உண்டா?
தேகங்கள் தேயும் பொழுதுகளில்
தேவதைகளின் தோற்றம் கூடலாம்.
அக்கணத்திலாவது
உன் மெளனத்தைப் பரிசாக அளி.

எதிர்படும் எல்லோருக்கும்
ஈந்து அளியுங்கள்
ஏனெனில் அவர்களில்
ஒருவன்
யாசகம் விரும்பா
கால மாற்றத்தால்
கைவிடப்பட்ட கலைஞனாக
இருக்கலாம்.

குல தெய்வக் கோவிலில்
குதிரைப் பயணம்
தொடங்கச் சொன்னது குழந்தை.
மறுதலித்த மக்களால்
நீண்ட நெடும் பயணத்தில்
குலச் சாமிகள்.

வாழ்வின் முக்கியங்கள்
மறைக்கப் பட்டு
ஒத்திகை அறையில்
கூத்து கலைஞர்களின் குரல்கள்
ம் ஆடுங்க
ஏற்பது இகழ்ச்சி

எவர் அறியக் கூடும்
தான் கதா நாயகனாகவும்
கால மாற்றத்தில்
தானே தந்தையாகவும்
நடித்த படங்களை
மற்றொருவரின் வரவேற்பறையில்
காண நேர்கையில் ஏற்படுத்தும்
மன வலிகளை.

ஊழிப் பெருங்காற்றில்
அலைந்து, அலைத்து செல்லும்
காய்ந்த இலையின்
வலிகளை அறிந்திருக்குமா
அதனை நீத்த
அப்பெருமரத்தின் வேர்கள்

தேசங்கள் எங்கும்
ஒரு குடையின் கீழ்.
தேகங்கள் மட்டும் தனித்தனியே.

காட்சி பிழையான தருணத்தில்
கவிதை ஒன்று சொல்லச் சொன்னேன்.
இன்னும் ஒலிக்கிறது
நீ விட்டுச் சென்ற
மௌனத்தின் பேரொலி.

தலை சிறந்த பத்திரிக்கையின்
முதல் பக்கங்களில்
பணக்காரர்களின் வரிசைப் பட்டியல்.
கடைசிப் பக்கங்களில்
கண்டு உணர முடியா
எழுத்துகளில்
பட்டினியின் சாவு குறித்த விபரங்கள்.

எவருக்கேனும் கேட்டிருக்குமா
ஒவ்வொரு கலையின்
கடைசி மனிதனின்
மரணத்தின் போதும்
எழும் தேவதைகளின்
அழுகை ஒலியும்
அதன் அடிநாத வலிகளும்

ஒரு முறை
எனக்கும் கடவுளுக்குமான
போட்டி சந்தோஷங்களை
பட்டியலிடுவதில் நிகழ்ந்தது.
தீர்ப்பு வழங்க சரசவாணி.
முதியவர்கள் உணவகங்களில்
ரசித்து உண்ணும் உணவானது,
தனது மகளின் முதல்
மூக்குத்தி அனுபவத்தை
அனுபவிக்கும் தாய்.
இசையை அனுபவிக்கும்
வாலிபனின் மனம்.
பட்டியல் தொடரவா என்று கூறி
வாய்பினை எனக்கு தந்தார்.
இரவின் கடைப் பொழுதுகளில்
வீடு திரும்புகையில்
விழித்திருந்து கன்னத்தில் கொடுக்கப்படும்
கடையவளின் முத்தமும்
காயத நினைவுகளும் என்றேன்.
சரசவாணியின் சிரிப்பு யாரை நோக்கி?

எல்லா திருமணங்களிலும்
எங்கோ தெரிகிறார்கள்
மணமகளுடன் மனம் விட்டுபேசியும்
இதய ஈரங்களுடனும்
இமைப் புன்னகைகளுடன்
ராஜ குமாரனை எதிர்பார்த்து
காலத்தின் கட்டாயத்தினால் ஆன
முதிர் கன்னிகள்.

இளமையின் இறுமாப்பில்
இறைவனிடம் கேட்டேன்
திருமண வாழ்வு எதற்கு என்றேன்.
விடையை கற்றுக் கொடுத்தல்
தான் வாழ்வு
விடையை தேடுதல் அல்ல வாழ்வு
என்று கூறி இடம் அகன்றார்.

ஏதோ ஒரு தருணத்தில்
ஒரு மாற்றம் நிகழ்ந்திருக்க வேண்டும்.
இல்லை எனில் நிகழ்ந்திருக்குமா
வாழ்க்கை வசந்தமாய்.
உன் மடியினில் படுத்து உறங்கி
கதை பேசி கருத்து பரிமாறி
கன்னத்தில் முத்தமிட்டு
வாழ்க்கை வசந்தமாய்.
இரண்டாம் கட்டிலிருந்து
ஓங்கி ஒலித்தது ஒரு குரல்.
கண்ண மூடிகிட்டு
தாடிய தடவிகிட்டு
தூங்கிற நாய கண்டாலே
பத்திகிட்டு வருதுன்னு சொல்லுடா
உங்கப்பன்ட.

எனக்கான குருவினை மீண்டும்
சந்திக்கையில் எழுந்தது கேள்வி
எப்பொழுது துறவு வாய்க்கும்.
தன்னை இழத்தல் துறவு.
உற்று என் வார்த்தைகளை கவனி
தாரம் அமைத்துக் கொள்.
தானாய் வாய்க்கும் துறவு
என கூறி இடம் அகன்றார்.