அனுபவம் – Page 2 – அரிஷ்டநேமி

மோன வசி

மழை வருவதாக கூறி

கண்ணாடிக் கதவுகளை சாத்துகிறான் தகப்பன்.

புன்னகைத்து காற்று வரவில்லை எனக் கூறி

கதவுகளைத் திறக்கிறது பெண் குழந்தை ஒன்று.

பாம்பின் வாய்ப்பட்ட தேரையாய்

காலம் விழுங்கிக் கொண்டிருக்கிறது

ரயிலின் சில நிகழ்வுகளை

புகைப்படம் : Bragadeesh Prasanna

சமூக ஊடகங்கள்

முதிர் ஞாபகங்கள்

தேகம் முழுவதும் பூச்சுக்கள் என்றாலும்

தன்னியல்பாய் வெளிப்பட்டு விடுகின்றன

பழைய வாசனைகள்.

புகைப்படம் : Ravi Shankar

சமூக ஊடகங்கள்

சொல்லின் வழி மௌனம்

யாருமற்ற இரவு

உன்னையும் என்னையும்

இணைத்து வைக்கிறது.

கொஞ்சமாய் அகிலின் வாசம்

நம் இருவருக்கும் பொதுவானதாக இருக்கிறது.

உடைபடும் மௌனம் உடைக்கிறேன்.

மானஸ ரூபின்யை நமஹ,

மகாரப் பிரியை நமஹ

…

பிறிதொரு பொழுதுகளில்

எந்தப் பொருளிலும் நான் இல்லை

எல்லாப் பொருள்களிலும் நீ இருக்கிறாய்.

எந்த ஒலிகளையும் நான் கேட்கவில்லை

எல்லா ஒலிகளுக்கும் நீ காரணமாக இருக்கிறாய்.

எந்த உருவங்களையும் நான் காணவில்லை

எல்லா உருவங்களுக்கும் நீ சாட்சியாக இருக்கிறாய்.

மூலக் கனலொன்று கனவினை உடைக்கிறது.

புகைப்படம் : இணையம்

சமூக ஊடகங்கள்

சாதக விளைவு

இழப்பதற்கு என்று வந்து

எல்லாவற்றையும்

ஏற்றப்பின் வருகிறது

ஞானத்தின் அடையாளங்கள்.

புகைப்படம் : Karthik Pasupathy

சமூக ஊடகங்கள்

மௌனவாடை

மனிதர்கள் வீசிச் சென்ற

அத்தனை வார்த்தைகளையும்

உள்வாங்கி

அமைதியாக இருக்கிறது

கடற்கரை மணல்கள்.

புகைப்படம் : Karthik Pasupathi

சமூக ஊடகங்கள்

கடந்து போதல்

வழிந்தோடும் நீரில்

விளையாடுகின்றன மீன்கள்.

இரை குறித்த இலக்கோடு

பறந்துவந்து கொத்திச் செல்கிறது

மீன்கொத்தி ஒன்று.

உயிர் வாழ்தலும், உணவு குறித்த

எண்ணங்களோடும்

வாகனத்தில் விரைந்து விரைகிறது

மற்றொரு உயிர்.

புகைப்படம் : R.s.s.K Clicks

சமூக ஊடகங்கள்

பிறவி வாடை

தன்னின் இருப்பை உறுதி செய்ய

இறகு ஒன்றினை

உதிர்த்துச் செல்கிறது

பறவை ஒன்று.

புகைப்படம் : SL Kumar

சமூக ஊடகங்கள்

ஏமாப்பு

செந்நிற சூரியனை

எதிர் கொண்டு செல்லும்

தனிப்பறவை

எப்பொழுது தன் கூடு அடையும்?

*ஏமாப்பு – பாதுகாப்பு, ஆதாரம்

புகைப்படம் : SL Kumar

சமூக ஊடகங்கள்

ஸகுண உபாசனை

நேர் எதிரில் முழு நிலா

நம் இருவருக்கும் எதிரில்.

பெரியதும் சிறியதுமான

கடல் அலைகள்

ஒன்றைத் தழுவி ஒன்று.

மணலை கைகளில் எடுத்து

குவித்து மீண்டும்

மணலில் விடுகிறாய்.

மெல்லிய காற்று

நம் இருவரையும் தொட்டுச் செல்கிறது

பேச்சை தொடவும் தொடரவும்

விரும்புகிறேன்.

உன்னைத் தழுவிச் செல்லும் காற்று

இடமிருந்து வலமாக

என்னைத் தழுவிச் செல்கிறது என்கிறேன்.

‘காற்றுக்கு ஏது இடமும் வலமும்’ என்கிறாய்.

பிறிதொன்றான தருணங்களில்

நாபிச் சொற்கள்

ஒன்றுகின்றன நாதத்தில்.

ஸகுண உபாசனை – இறைவனுக்கு உகந்த குணங்களை அறிந்து, இறை நம்மை அறிந்த உடன் அந்த குணங்களால் இறைமையை உபாசனை செய்யும் முறை.

புகைப்படம் : HarishKumar

சமூக ஊடகங்கள்

ஆதி வீடு

எனது ஊர் பேரைத் தாங்கிச் செல்லும்

எல்லா பேருந்துகளும்

இறைத்துச் செல்கின்றன

காலத்தால் மாற்ற முடியா புழுதியையும்,

சில நிதர்சங்களையும்.

புகைப்படம் : இணையம்

சமூக ஊடகங்கள்

புறம் அறுத்தல்

விண் நோக்கி விழி வைத்து இருக்கும்

யாசகம் விரும்பா

யாசகன் ஒருவனை சந்தித்தேன்.

சிந்தனைகள் அற்று

நாணயம் ஒன்றை ஈகிறேன்.

பார்வையினில் பெரும் மாற்றங்கள் இல்லை.

சில நாணயங்களை ஈகிறேன்.

பார்வையினில் பெரும் மாற்றங்கள் இல்லை.

சில காகித நோட்டுக்களை ஈகிறேன்.

பார்வையினில் பெரும் மாற்றங்கள் இல்லை.

மதிப்பு மிக்க காகித நோட்டுக்களை ஈகிறேன்.

பார்வையினில் பெரும் மாற்றங்கள் இல்லை.

வியப்பால் எனக்கான சிந்தனைகள் விரிகின்றன.

‘பொருள் வரின் மகிழ்வில்லையா’ என்கிறேன்.

‘யாசகனுக்கு எதிலும் எப்பொழும் மகிழ்வு தான்’ என்கிறான்.

உயிரின் ஒலி அடங்கும் காலம் உடலில்

புகைப்படம் : SL Kumar

சமூக ஊடகங்கள்

ஓய்வுறுதல்

தாயத்தில் தொடங்குகிறது

பரமபத வாழ்வு.

சில நேரம் ஏணிகள்

சில நேரம் பாம்புகள்

சில நேரம் சலனங்கள் அற்று.

அடைந்தபின்

மறுபடியும் தாயம் ஒன்று.

விடியலுக்குப் பின்

ஒய்வு பெருகின்றன

தாயக் கட்டைகளும்.

புகைப்படம் : R.s.s.K Clicks

சமூக ஊடகங்கள்

சேதித்தல்

அடர்ந்த பெருங்காடு ஒன்றில்

பயணப்பட முற்படுகிறேன்.

சில மரங்களும் கொடிகளும்

பேசத் துவங்கி பின் தொடர்கின்றன.

சில மரங்களின் இலைகள் துளிர் விட ஆரம்பித்து இருகின்றன.

சில மரங்கள் பூத்து இருக்கின்றன.

சில மரங்கள் காய்ந்து இருக்கின்றன.

சில மரங்கள் வேரோடு சாய்ந்து இருக்கின்றன.

‘காண இயலா பெரும்காடு

கடந்திடவும் வழியில்லை

திரும்பி செல்லவும் காலமில்லை‘ என்கின்றன.

‘காலம் கடந்தவன்‘ என்கிறேன்

‘பயணப்பட்டுஎதைக் காண விழைகிறாய்‘ என்கின்றன.

‘பயணமே என் பணி‘ என்கிறேன்.

‘எங்கள் வாக்கினை மறுதலித்தவர்கள்

எங்களில் ஒருவராகி விடுவார்‘ என்கின்றன.

‘மௌனத்தில்வெற்றி கிட்டுவதில்லை‘

என்று கூறி பாதங்களை மாற்றி பதிய வைக்கிறேன்.

வெளிர் பச்சை நிற கொடி ஒன்று

என் கால்களை சுற்றத் துவங்குகிறது.

பின் தொடர்கின்றன கொடிகளும், மரங்களும்.

பிறிதொரு நாளில்

மற்றொருவன் பெரும் காட்டில்

பயணப்பட எத்தனிக்கிறான்.

அப்போது

மரங்களின் எண்ணிக்கையில் ஒன்று அதிகமாகி இருந்தது.

*சேதித்தல் – வெட்டுதல் – திருவந்தியார்மெய்கண்ட சாத்திரம்

புகைப்படம் : Karthik Pasupathi

சமூக ஊடகங்கள்

தரித்தல்

சலனமற்ற நீர்ப்பரப்பின் மேல்

பறந்து செல்லும் பறவை ஒன்று

வாயினில் இருக்கும் இரையினை

நழுவ விட்டுச் செல்கிறது.

பெரும் அலைகளுக்குப் பின்

தன் முனைப்பின்றி

அடங்குகின்றன அலைகள்.

*தரித்தல் – ஆதாரமாதல்

புகைப்படம் : R.s.s.K Clicks

சமூக ஊடகங்கள்

மீதானப் பெருவெளி

மருத நில மொன்றில்

மனிதன் ஒருவன் எதிர்ப்படுகிறான்.

கருத்த மேனியுடன்

ஆடைகளும் கறுத்து காணப்படுகிறது.

பல ருத்ராட்ஷ மாலைகளில்

ஒன்று மட்டும் மிகவும் கருமை நிறமுடையதாய்.

ஸ்னேகமாய் புன்னைக்கிறான்.

கைகளை யாசிப்பது போல்

குவிக்கச் சொல்கிறான்.

தன் கைகளில் இருக்கும் நீரை

என் கைகளில் இடுகிறான்.

வெண்நிற மேகங்கள்

நீரில் பிரதிபலிக்கின்றன.

கைகளில் இருப்பது ‘நீரா அல்லது ஆகாயமா’ என்கிறான்.

விடை பகர துவங்குகையில்

தூரத்தில் நாய்கள் விளையாடத்

துவங்கி இருக்கின்றன.

மீதானப் பெருவெளி – ஞெயம் அளக்கப்படு பொருள்
புகைப்படம் : இணையம்

சமூக ஊடகங்கள்

மேலாம் எழுத்து

பஞ்ச பூத கவிதை வரிசையில் – நெருப்பு

காலத்தின் சுழற்சியில்

நான் என்னில் இருந்து விலகுகிறேன்.

உடல் மட்டும் பிரகாசமாய் நெருப்பில்

எரிந்து கொண்டு இருக்கிறது.

தோழமையாய் ஒரு பேச்சினை

தொடங்குகிறது ஆதி நெருப்பு.

சுற்றிலும் மணி ஓசைகள் ஒலிக்கின்றன

‘உன் உருவாக்கத்திற்கு காரணம் நானே

என்னில் புனிதப்படாதவை எதுவும் இல்லை’ என்கிறது

சுற்றிலும் தாள வாத்தியங்கள் ஒலிக்கின்றன.

‘ஆதி பசியினை நீ அறிவாயா,

நெற்றிக்குள் சுடர் கொண்டவன்

இன்னுமா நீ அறியவில்லை என்கிறது

சுற்றிலும் வண்டுகள் ஒலிக்கின்றன.

பொருள்களை தூய்மை செய்வது என் பொருப்பு.

உலகப் பொருள்களில் நீ இருப்பதால் நீயும் என் பொருப்பு என்கிறது.

சுற்றிலும் சங்க நாதம் தொடர்கிறது.

இடம் பெயர்தலில் என் பங்கு முக்கியமானது என்கிறது.

சுடர் அடங்க தொடங்குகிறது.

தொடர்கிறது பிரணவ கார ஒலி.

முற்றுப் பெறுகிறது நீண்ட நெடும் பயணம்.

தொடங்குகிறது புதிய விதிமுறைகளுடன்

ஆட்டம் ஒன்று.

* மேலாம் எழுத்து – பரநாத ஒலி – திருமந்திரம் – 1212

புகைப்படம் : Virtualcitizen India

சமூக ஊடகங்கள்

இறைச் சார்பு

தூக்கத்திலும், துக்கதிலும்

தொலைகிறது இளமைகள்.

கடன் வாங்கி கழித்த

இளமை நினைவுகள் பற்றி
கழிகிறது முதுமைகள்.

இறைச் சார்பு – மரணம்

சமூக ஊடகங்கள்

உவாதி

பிஞ்சுக் கைகளால்

ரோஜாப் பூ ஒன்றினை

வரைந்து முடிக்கிறாய்.

பின் வரும் நிமிடங்களில்

அழத் தொடங்குகிறாய்.

காரணம் வினவுகிறேன்.

பூக்கள் வாசனை அற்று இருக்கின்றன என்கிறாய்.

மகளின் வார்த்தைகளின் முடிவில்

தொட்டுத் திரும்புகிறது

எனது இளமைக் காலங்கள்.

*உவாதி – த்யானிப்பவன். திருமந்திரம் – 1202
வடிவ அமைப்பு : சம்யுக்தா செந்தில்

சமூக ஊடகங்கள்

வியோமம்

கைகளில் இருக்கும் குழந்தை ஒன்று

விழி உயர்த்தி ஆகாயம் காட்டுகிறது.

ஆகாயத்தின் கூறுகள்

என்னில் பிரதிபலிக்கின்றன

காற்று மண்டலம் தாண்டிய

அது பேசத் துவங்குகிறது.

‘ஒலிகளின்மூலப் பிரதி நானே,

‘ஒளிகளும்என்னுள் அடங்கும்‘ என்கிறது.

வார்தைகள் மௌனத்தில் உறைகின்றன.

‘என்னில்கரையாதவை எவையும் இல்லை‘ என்கிறது

‘நானே முதல் படைப்பு.

எல்லை கடந்த பொருள்’ என்றும் கூறுகிறது

உன் உலகம் என் உலகம்

உன் படைப்பு என் படைப்பு ‘ என்கிறது.

‘எனில் எப்பொழுது உன் முழுமையை உணர முடியும்’ என்கிறேன்

‘ஓடு உடைத்தால் நீயே நான்’ என்கிறது.

தொடர்கிறது சங்க நாதம்.

வியோமம் – ஆகாயம், திருமந்திரம் – 1152

புகைப்படம் : Gayu

சமூக ஊடகங்கள்

பரப்பினன்

பஞ்ச பூத கவிதை வரிசையில் – காற்று

கனத்த மௌனம் கொண்ட

நிமிடம் ஒன்றில்

உடல் தழுவி சென்றது காற்று.

மெல்லிய குரலில் அவைகள்

பேசிக் கொள்ளத் துவங்கின.

‘நீ யார்’ என்கிறேன்.

‘நானே நீ. நான் அற்று நீ ஏது’ என்கிறது.

‘இது நாள் வரை அறியவில்லை உன்னை’ என்கிறேன்.

‘அறியப்படாததால் நான் அற்று நீயா’ என்கிறது.

‘உனக்கும் எனக்குமான உறவு

தொப்புள் கொடி உறவு’ என்கிறது

‘கனமற்று இருப்பதால் உங்களை அறிய முடியவில்லையா’ என்கிறேன்.

கணமற்று இருப்பதால் தானே அறிகிறாய் என்கின்றன.

‘யாவரும் உங்களை அறிவார்களா,

அறியும் தருணம் எது’ என வினாக்கள் விரைகின்றன.

தொலை தூர மயான காற்றில்

கலந்திருக்கிறது பிண வாடைகள்.

* பரப்பினன் – பரப்பினள் என்பதன் ஆண்பால் – ஞானிகளால் ஆராயப்பெற்ற பரந்த இடமாக விளங்குபவன், திருமந்திரம் – 1070

புகைப்படம் – இணையம்

சமூக ஊடகங்கள்