படம் : கடலோரக் கவிதைகள்
விடியற்காலையில் எழும் சிதம்பரம்கோயில் மணி ஓசையாய் வரிகள் ஆரம்பமாகின்றன். (ஒரு வெண்கலக் குரலுக்கு சொந்தக்காரர்– ஜெயச்சந்திரன்)
அன்பினைப் பகிர்தல் மட்டுமே அடிப்படையாக அமைக்கப்பட்ட காட்சி அமைப்புகள்.
மிகச் சிறிய குழந்தையின் தீண்டல் நம் வலிகளை எல்லாம் தீர்ப்பது போல் இப் பாடல் நம் வலிகளை தீர்க்கிறது.
தலைவன் தலைவி இருவரும் கடல் சூழ் பாறை அருகினில். தவைவனுக்கு முள் குத்திவிட்டது. தலைவி எடுத்து விடுகிறாள். பாடல் ஆரம்பமாகிறது. பின் புறத்தில் காலைச் சூரியன்.
கொடியிலேமல்லிகைப்பூ மணக்குதேமானே
எடுக்கவாதொடுக்கவாதுடிக்கிறேன் நானே
ஒரு ஆடு காண்பிக்கப்படுகிறது. தலைவி அதைத் துரத்துகிறாள். கைகளில் எடுக்கிறாள். தட்டாமாலை சுற்றுகிறாள். கடல் அலைகள் ஆர்ப்பரித்துக் கொண்டிருக்கின்றன.
பறிக்கச்சொல்லித்தூண்டுதேபவழமல்லித் தோட்டம்
நெருங்கவிடவில்லையே நெஞ்சுக்குள்ளே கூச்சம்
தலைவி வீட்டுக்குள் நடை பழகுகிறாள். அவள் பார்ப்பது ஏசு பிரான் படம்.
கொடியிலேமல்லிகைப்பூ மணக்குதேமானே
கொடுக்கவாதடுக்கவாதவிக்கிறேன் நானே
தலைவி நினைத்துப் பார்க்கிறாள். தலைவன் புத்தகங்களுடன். அவளுக்குள் புன்னகை.
வித விதமான புகைப்படங்களுக்கு தலைவி முகம் காட்டுகிறாள்.
பின்புறத்தில் கடல் அலைந்து கொண்டிருக்கிறது.
கடற்கரைமணலில்‘ ABCD’ எழுதப்பட்டிருக்கிறது. எதிர் எதிர் திசைகளில் இருவரும். இசைக்கு ஏற்றவாறு கடல் அலை வேகமாக பாய்கிறது.
மெதுவாகநடக்க ஆரம்பிக்கிறாள். மனம் நிச்சயமில்லாமல் இருக்கிறது. கனவுக்குள் இருக்கிறாள்.
மனசு தடுமாறும் அது நெனச்சா நிறம் மாறும்
மயக்கம்இருந்தாலும் ஒரு தயக்கம் தடை போடும்.
தலைவன் பல் விளக்குகிறான். கையில் நீர்ப்பாத்திரம். கொப்பளிபதற்கு பதிலாக அருந்துகிறான்.
நித்தம்நித்தம்உன் நெனப்பு நெஞ்சுக்குழி காயும்
இது மீண்டும் நிகழ்கிறது. அன்னை வேடிக்கைப் பார்க்கிறாள். ஆச்சரியப்படுகிறாள்.
மாடு ரெண்டு பாதை ரெண்டு வண்டி எங்கே சேரும்.
தலைவி மிகப் பெரிய இடத்தில் நடந்து வருகிறாள்
பொத்தி வெச்சா அன்பு இல்ல சொல்லிப்புட்டா வம்பு இல்ல
மேற்கே சூரியன வந்து விடுகிறது.
சொல்லத்தானே தெம்பு இல்ல இன்பதுன்பம் யாரால
தலைவி பாறை மேல் அமர்ந்திருக்கிறாள். மீன் பிடித்து வரவா என்கிறான் தலைவன். வேண்டாம் என்று மறுத்து விடுகிறாள் தலைவி. அதைக் கேட்காமல் கடலுக்குள் ஓடிச் செல்கிறான்.
மிகப் பெரிய அலையில் தலைவன் விழுகிறான்.
தலைவி திகைக்கிறாள். மீண்டும் அலைகள் மட்டும் வருகின்றன. தலைவனைக் காணோம்.
பறக்கும்திசையேதுஇந்தப் பறவை அறியாது
உறவோ தெரியாது அது உனக்கும் புரியாது
விழிகள்நாலா புறமும் அலைகின்றன. தலைவனைக் காண்வில்லை.
தலைவன் பிடித்துவந்த மீனைவைத்து பின்னால் இருந்து பயமுறுத்துகிறான்.
பாறையிலேபூ முளைச்சு பார்த்தவங்க யாரு
தலைவன் கேள்வி கேட்கிறான்.’பயந்துட்டியா‘
காட்டி அசைகிறது.
அன்பு கொண்ட நெஞ்சத்துக்கு ஆயுசு நூறு
இருவரும்சிரித்துமகிழ்கிறார்கள்.
காலம் வரும் வேளையிலே காத்திருப்பேன் பொன்மயிலே
மீண்டும்நிஜங்களுக்கு காட்சி வருகிறது. வீட்டில் அனைவரும் சாப்பாட்டிற்கு தயாராக இருக்கிறார்கள்.
தேதி வரும் உண்மையிலே சேதி சொல்வேன் கண்ணாலே.
கணத்தில்காட்சி மாறுகிறது. சில வினாடிகளுக்கு காட்சி தொடர்கிறது.
மனித மனங்களின் விசித்திரங்களில் ஒன்று அலைப்பார்த்தல். அதை உருவமாக ஆக்கி செய்திருக்கும் காட்சி அமைப்பு மிக ஆச்சரியம்.
அதனால் தான் மல்லைகையின் வாசம் மனதையும் விட்டு அகலாமல்
